Kül
bir eğreti yürüyüş demli yollarında uçmak yok!
Gül eğir dikenli saçlarından yaslı bedeni
bırak güneş ufka yanaşsın fütursuz...
Konsun hüznün dalına tek başına
bin bir adımla gelir
yeşil gözlerinde düşen hayalim.
Geceleyin yıldız süslerim
gündüz kıskanırım oyalarımı
bıraktım mavilerimi
almadım kırık dökük boyalarımı.
Sende seversin
başlamadın bitmesin
dilersin alıngan güne kendini
yokluk varken acısını çekmek
bu bir boşluk yalnızlık adını bilmek!
Giderim hoşçakal dercesine
severim günaydını her sabah
senle uyanmak gibi titrercesine
durgun gelir bilirim gelmesinide.
Yıldız çizerim gökyüzü karanlık
kendimle oyalanırım seni sevdim diye...
Murat APAYDIN